dinsdag 22 oktober 2019

Storytime : "Het ging even niet zo goed met mij" P e r s o o n l i j k

Vandaag ga ik jullie iets persoonlijks vertellen.
Iets waar over ik lang getwijfeld heb of ik het  wilde plaatsen.
Mijn blog gaat voornamelijk over besparen maar ook over het moederschap en andere zaken.
Daarom heb ik besloten mijn verhaal te delen.
In eerste plaats om mijn hart te luchten en het van me af te schrijven.

Het begon allemaal in de zomer van 2017.
We genoten van een heerlijke zon vakantie met ons gezin in een all inclusieve resort.
Op een morgen zaten we aan het ontbijt bij het buffetrestaurant.
Je kent het vast wel, een drukte  niet normaal, iedereen vloog door elkaar heen.
Het was er ontzettend rumoerig, Het leek net alsof alle drukte om mij heen in mijn hoofd kwam.
Ik werd niet goed en voelde me duizelig, ik kreeg het gevoel alsof ik droomde en er niet in werkelijkheid bij was.
Ik vluchtte naar het toilet, daar kwam ik weer een beetje bij en ging weer terug aan het ontbijt.
Het zal de warmte wel zijn dacht ik nog en voelde me de rest van de dag prima.
Tot de volgende morgen bij het ontbijt, alles begon weer van vooraf aan.
Ik vond het erg eng, het leek alsof ik de controle over mezelf verloor.
Gelukkig trok het weer weg en heb ik de rest van de vakantie geen last gehad.

Drie maanden later ben ik gesopt met werken.
Ik schreef er eerder over hoe dat gegaan is in een blogpost. Deze kun je HIER terug lezen.
In het begin dat ik thuis was kreeg ik heel erg het gevoel dat alles op rolletjes moest lopen.
Het huis moest spic en span zijn, de was moest bij zijn, administratie op orde, boodschappen in huis, eten gekookt  noem het maar op.
Je moest aan alles kunnen zien dat ik niet stil zit. Want ík ben diegene die thuis is dus ík moet er dan ook voor zorgen dat alles perfect is in huis. Want het kan natuurlijk niet zo zijn dat je huis een zooi is, dat de wasmand uitpuilt, er geen boodschappen zijn gedaan en er geen vers gekookte maaltijd op tafel verschijnt.
Dat perfectionisme heeft me de das omgedaan.
Waarom moest dat in mijn ogen zo perfect? Wie moest ik iets bewijzen?
Ik maakte mezelf helemaal gek.

Het werd me duidelijk dat ik mezelf niet meer was.
Ik zat niet lekker in mijn vel, voelde me opgejaagd, gestrest en  kreeg steeds vaker dat nare gevoel wat ik op vakantie kreeg.
Dat nare gevoel kwam als ik naar school liep met de kinderen, als ik naar de supermarkt ging, op plekken waar veel mensen kwamen.
Ik durfde steeds minder en ging veel situaties vermijden.
Op een gegeven moment leek het wel alsof mijn hoofd naast me was.
Ik kan het niet zo goed omschrijven maar alsof je zelf naast je lichaam loopt of zo.
Heel bizar, het maakte me bang ik dacht dat ik knetter gek werd.
Dit was genoeg, zo wilde ik niet langer verder dus maakte ik een afspraak bij mijn huisarts.
Dat ik die stap heb genomen, daar ben ik tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor.

De huisarts nam alle tijd voor me om mijn verhaal aan te horen.
Ze constateerde chronische hyperventilatie in combinatie met paniekaanvallen.
Paniekaanvallen? Nee joh ik ben toch niet in paniek geraakt.
Ik dacht bij paniek aanvallen echt totaal iets anders tot de huisarts me uitlegde wat de symptomen va paniekaanvallen zijn, Toen werd het me duidelijk.
Ze gaf me het advies om minimaal 2x per week iets aan sport te gaan doen.
Ik viel bijna van mijn stoel hahaha ik? sporten?  Bitterballen lijkt me wel wat! haha
Ook stuurde ze me, op mijn verzoek door naar een psycholoog.

Ik moest dus iets aan sport gaan doen, maar wat? Ik vind niks leuk maar wilde me toch echt wel weer beter gaan voelen dus ik had geen keus.
Na even na denken had ik besloten om groepslessen Aqua sporten te gaan doen.Dat had ik ooit eerder gedaan met vriendinnen jaren geleden dus dat leek me een "veilige" keuze.
Dat was dan nog iets wat ik een beetje leuk vond.
Na een tijdje begon ik het nog leuk te vinden ook en merkte echt al verschil.
Even je hoofd leeg en nergens aan denken en na zo'n les voelde ik me goed alsof de wereld om mij heen weer een beetje mooier werd.
Daarnaast hebben de gesprekken met mijn psycholoog mij ontzettend geholpen om andere inzichten te krijgen en vooral weer vertrouwen in mijn lijf te krijgen.

"Je zit op een gegeven moment in een vicieuze cirkel, je raakt al in paniek als je maar denkt dat je misschien wel een paniekaanval zou kunnen krijgen."

We hebben zelfs in een sessie een paniekaanval opgewekt zodat ik kon leren er weer uit te komen.
Dat heeft mee ook het vertrouwen weer terug gegeven en maakte me duidelijk dat ik diegene ben die de paniekaanvallen veroorzaakte.

Behalve de bezoekjes aan de  psycholoog en het sporten ben ik mijn hele levensstijl gaan aanpassen.
Ik stopte met het drinken van koffie, ging gezonder eten en ben me gaan verdiepen in mindfulness oefeningen.

Die mindfulness oefeningen hebben me ontzettend geholpen mijn hoofd leren leeg maken.
meer in het nu te leven want daar draait het toch om.

Het sporten gaf me steeds meer een goed gevoel en wilde daarin wel een stapje verder gaan.
Ik besloot eens te gaan kijken bij een sportschool.
In het begin wat onwennig, geen flauw benul wat ik moest doen maar wilde het graag leren.
Ik besloot wat groepslessen mee te gaan doen om een beetje te wennen aan het idee.
Het begon wel op een verslaving te lijken, Ik voelde me telkens zo goed na het sporten dat ik steeds meer wilde.
Het leek me zo gaaf om krachttraining te gaan doen maar waar moet je beginnen?
Ik had er totaal geen verstand van en vond het stiekem ook best wel spannend.
Het is niet zo dat ik vol zelfvertrouwen zo'n krachthonk in durfde te stappen.

Ik ging op zoek naar een andere sportschool, eentje waar meer begeleiding was waar ze me wegwijs konden maken. Hier voelde ik mij meer thuis.
Eenmaal gewend aan de nieuwe sportschool wilde ik een stap verder.
Zie je, echt een verslaving ;-)
Buiten het feit dat deze weg me mentaal ontzettend heeft doen groeien was ik er klaar voor nu ook fysieke resultaten te gaan boeken.
Ik zocht een coach die mij begeleidde in mijn trainingen en ook in voeding.
In korte tijd heb ik ontzettend veel geleerd en ook fysiek succesvol resultaat geboekt.
Dit heeft mijn hele leven veranderd.


Het belangrijkste is dat ik nu super goed in mijn vel zit, dat ik de angsten overwonnen heb, dat ik me weer vrij voel, dat ik me zelf  veel meer zelfvertrouwen heb gegeven.
Daar ben ik trots op!


Ik hoop met mijn verhaal anderen te inspireren.
Weet dat er altijd een uitweg is.Ga je problemen niet uit de weg maar pak ze aan.
Neem net als ik, de stap naar de huisarts als je het even niet meer weet.




Nooit gedacht dat dit mijn verhaal kon zijn.
Nooit gedacht dat die "rotperiode" me eigenlijk veel meer moois heeft gebracht.
Nooit gedacht dat ik blij kon zijn dat dit mij overkwam.
Nooit gedacht dat ik zou worden wie ik nu ben.


























3 opmerkingen:

  1. Wat fijn dat zo'n rotperiode je zoveel gebracht heeft!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi beschreven. Mijn gedachten gaan gelijk naar m'n dochter die ook de neiging tot perfectionisme heeft en daar soms stress/last van ondervindt. Zal het extra in de gaten houden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat knap dat je van iets negatiefs iets positiefs hebt weten te maken!

    BeantwoordenVerwijderen

Euroclix...uitbetalen of doorsparen?

Archief